Een beding dat veel voorkomt in huwelijkse voorwaarden, is een beding waarin afspraken zijn opgenomen over de verdeling (draagplicht) van de huishoudelijke kosten tussen de beide echtgenoten. Daarin is vaak ook geformuleerd wat onder die kosten moet worden verstaan.
Huishoudelijke kosten zijn vaak kosten van boodschappen, kosten van kinderen, kosten van het wonen, premies van gebruikelijke verzekeringen, of van gezamenlijke vakanties.
Regelmatig wordt de afspraak opgenomen dat de kosten van de huishouding door beide partijen moet worden voldaan naar evenredigheid van ieders inkomen (of als dat niet toereikend genoeg is naar vermogen). Verdient de één twee keer zoveel geld als de ander, dan zal de één ook twee keer zoveel van de huishoudelijke kosten moeten voldoen dan de ander. Het is mogelijk dat tijdens het samenwonen de kosten niet worden verdeeld zoals afgesproken. Bij een scheiding moet dan mogelijk alsnog, behalve als u anders overeen komt, verrekening plaatsvinden om dit recht te trekken. Meestal is echter een vervalbeding opgenomen van 1 (kalender)jaar.
Een voorbeeld van waarom dergelijke afspraken van belang kunnen zijn:
Stel dat iemand intrekt bij zijn partner, die al een eigen (koop)woning heeft en vervolgens meebetaalt aan de maandelijkse hypotheekrente, dan is het mogelijk om in een samenlevingsovereenkomst te regelen dat de meebetalende partner naar evenredigheid aanspraak krijgt op de waardestijging van de woning. Als dit koppel dat niet doet, dan heeft de meebetalende partner alleen nog maar de mogelijkheid om alle door haar of hem betaalde rente terug te vragen en komt de gehele woningwaarde toe aan de partner die eigenaar is van de woning. In de huidige tijden is dit misschien minder goed voor te stellen, maar in het verleden kon dit erg vervelend uitpakken voor de meebetalende partner, in de tijd dat de woningwaarde nog ontzettend steeg.
Mogelijk heeft u een vraag of wenst u een kosteloos adviesgesprek, neem dan gerust contact met ons op.